กวางมูสและกวางเรนเดียร์ที่ส่งเสียงอึกทึกขณะกินอาจเป็นมาตรการขนาดใหญ่และเปียกเพื่อต่อต้านการป้องกันสารเคมีของหญ้าหญ้าบางชนิดที่เชื้อเชิญมีเชื้อราที่อาศัยอยู่ในเชื้อรา เช่น สายพันธุ์ Epichloëซึ่งสามารถผลิตสารพิษที่เป็นอัลคาลอยด์ที่รุนแรงได้ สารประกอบเหล่านี้สามารถทำให้สัตว์กินหญ้าป่วยได้มากพอที่จะหลีกเลี่ยงหญ้าเหล่านี้ได้ แอนดรูว์ ทาแนนท์แซป นักนิเวศวิทยาจากมหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ กล่าวว่า สัตว์ใหญ่มีวิธีการตอบโต้ที่ไม่เคยมีใครชื่นชมมาก่อน
ในการทดสอบในห้องปฏิบัติการ น้ำลายของกวางมูส
ที่แตะบนหญ้าสองหรือสี่ครั้งสามารถลดความเข้มข้นของ ergovaline สารพิษลงได้ 40 ถึง 70 เปอร์เซ็นต์ในช่วงสองเดือน Tanentzap และเพื่อนร่วมงานรายงาน ใน วัน ที่ 23 กรกฎาคมในBiology Letters ทีมงานพบว่า การหยดน้ำลายลงบน เชื้อรา Epichloëในจานทดลองทำให้การแพร่กระจายของเครือข่ายที่เป็นเกลียวช้าลง
“สัตว์กินหญ้าขนาดใหญ่ได้รับการศึกษาจนตาย” Tanentzap กล่าว เท่าที่เขารู้ บทความของเขาอธิบายการทดสอบครั้งแรกของน้ำลายสัตว์กินพืชขนาดใหญ่ว่าเป็นการก่อวินาศกรรมสำหรับการป้องกันเชื้อราของหญ้า
น้ำลายจากหนอนผีเสื้อหลายชนิดสามารถจัดการกับสารเคมีของพืชเพื่อปรับปรุงมื้ออาหารของแมลงได้ แต่ Tanentzap เริ่มสงสัยเกี่ยวกับการถ่มน้ำลายจากหญ้าที่กินหญ้าที่ใหญ่กว่าเมื่อเขาอ่านการศึกษาในปี 2545 เกี่ยวกับน้ำลายของกวางมูสในแง่มุมที่ต่างออกไป: พลังของมันในการกระตุ้นให้กิ่งไม้ที่กินไปครึ่งหนึ่งแตกกิ่งในขณะที่พวกมันเติบโตเป็นอาหารมื้ออื่น
นักวิจัยได้ชักชวนสวนสัตว์ให้เก็บน้ำลายเมื่อสัตว์ถูกวางยาสลบเพื่อทำหัตถการ
เพื่อดูว่าน้ำลายขนาดใหญ่สามารถทำอะไรกับการป้องกันเชื้อราได้ มันเป็นงานที่ดีที่สุดสำหรับมืออาชีพ Tanentzap กล่าว
Slobber จากกวางมูสลดความเข้มข้นของสารพิษในหญ้า fescue สีแดง ( Festuca rubra ) – แต่เฉพาะในพืชที่มีต้นกำเนิดจากแกนกลางของสายพันธุ์ในยุโรป เชื้อราในหญ้าจากขอบน้ำที่มีจำกัดของสายพันธุ์ในออนแทรีโอตอนใต้ยังคงผลิตสารพิษโดยไม่คำนึงถึงน้ำลาย Tanentzap กล่าวว่าความคลาดเคลื่อนนี้สามารถช่วยให้นักวิจัยเข้าใจว่าน้ำลายทำงานอย่างไร
เขาสังเกตว่าเชื้อราใน fescue ยุโรปผลิตสารพิษเฉพาะเมื่อมีบางสิ่งกินหญ้า (หรือนักวิจัยตัดหญ้า) สัญญาณบางอย่างอาจต้องเปิดการผลิตสารพิษ และน้ำลายอาจปิดสวิตช์ได้ Tanentzap คาดการณ์ แต่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากในออนแทรีโอตอนใต้ เชื้อราจะขับสารพิษออกมาตลอดเวลา ไม่ว่าจะมีการเคี้ยวหรือไม่ก็ตาม เชื้อราและพืชในแคนาดาซึ่งไม่ตอบสนองต่อน้ำลายอาจไม่มีสวิตช์นั้น ดังนั้นจึงไม่มีจุดอ่อนที่น้ำลายจะใช้ประโยชน์ได้
น้ำลายไม่ได้ทำหน้าที่ในทันที Stanley Faeth จากมหาวิทยาลัยนอร์ ธ แคโรไลน่าที่ Greensboro กล่าวซึ่งได้ศึกษาปฏิสัมพันธ์ระหว่างเชื้อรากับพืชมาเป็นเวลานาน ดังนั้นการยับยั้งการสร้างสารพิษอย่างค่อยเป็นค่อยไปนี้จะเป็นประโยชน์ต่อสัตว์ก็ต่อเมื่อพวกมันกลับไปหาหญ้าแทะเล็มเก่า ๆ อีกครั้ง สิ่งที่เขาต้องการทราบเพิ่มเติมคือประโยชน์ที่ผู้เลี้ยงสัตว์ได้รับจากน้ำลายที่ต้านเชื้อราได้มากเพียงใด นอกจากนี้ เขายังสงสัยด้วยว่าการต่อสู้กับเชื้อราในหญ้านั้นเพียงพอแล้วหรือไม่ที่จะขับสัตว์กินพืชให้กลายเป็นการก่อวินาศกรรมน้ำลายไหล อีกทางหนึ่ง การกินหญ้าอย่างปลอดภัยอาจเป็นเพียงโบนัสจากน้ำลายที่มีอาวุธที่สามารถรับมือกับภัยคุกคามอื่นๆ
หมายเหตุบรรณาธิการ: บทความนี้ได้รับการปรับปรุงเมื่อวันที่ 29 กรกฎาคม 2014 เพื่อชี้แจงว่ามีเพียง moose drool เท่านั้นที่ใช้ในการทดลองที่วัดความเข้มข้นของสารพิษ
Credit : waltonbarber.com roswalien.net ukcreditcardclaims.com diygiantrobots.net myriadwebs.net allanwall.net genericamoxicillinamoxil.net alainmaillet.org sdbhwange.org androidspiele.net
